De bokswedstrijd die geschiedenis schreef: 'Legendarisch verhaal'

De ontmoeting tussen George Foreman en Muhammad Ali in Kinshasa op 30 oktober 1974. Het wereldkampioenschap zwaargewicht heeft in de afgelopen halve eeuw een grillig en triestig pad bewandeld. Het trok zijn protserige mantel door failliete casino's en verlaten recreatiecentra en werd onlangs nog betwist in de woestijn van Saoedi-Arabië, en in allerlei vormen uitgevochten op alle vijf de continenten.

Dit kampioenschap overleefde ‘bijtnachten’ en onderbrekingen door verdwaalde parapenters, en werd toegekend aan zowel boksers die de status van 'all-time great' verdienen, als aan anderen die, zoals Larry Holmes ooit zei, ‘zijn kruis niet waard waren om te dragen’.

Nu, met oud-kampioenen van 58 jaar die geld proberen te verdienen door te boksen tegen YouTube-ster Jake Paul, is de ultieme vernedering nabij: een wedstrijd tussen social media-celebs lijkt onvermijdelijk.

In de duizenden rondes en honderden arena's en de oneindige overdrijving die dit kampioenschap vergezelden, heeft de 'rijkste prijs in de sport' nooit meer het hoogtepunt bereikt dat het bereikte op 30 oktober 1974 in het Afrikaanse land dat toen Zaïre heette.

Meer dan Muhammad Ali’s derde poging tot de zwaargewichttitel

Het Rumble in the Jungle-gevecht was veel meer dan Muhammad Ali’s gewaagde – en volgens sommigen onbezonnen – poging om als eerste de zwaargewichttitel voor de derde keer te veroveren, drie jaar na zijn bittere nederlaag tegen Joe Frazier in New York.

Het ging om veel meer dan de verwachte kroon van George Foreman, de hard slaande Texaan die het jaar daarvoor wereldkampioen werd door een verwoestende knock-out in de tweede ronde tegen Frazier in Kingston, Jamaica.

En meer zelfs dan de maniakale obsessie van de machtsbeluste dictator Mobutu Sese Seko, een man die zo gul was met het geld van zijn natie dat hij een landingsbaan ter grootte van een Concorde liet bouwen om zijn vrouw naar Parijs te laten vliegen voor haar winkeltrips.

Het ging zelfs verder dan het buitengewone, opportunistische visioen van de flamboyante promotor Don King. Het was de som van al die elementen en nog veel meer: deels sportwedstrijd, deels cultureel festival, deels wereldwijd symbool van zwarte emancipatie. Alles samen maakte het van het Rumble in the Jungle de meest iconische bokswedstrijd aller tijden.

Ali versus Foreman: een match die wereldwijd de aandacht trok

Zelfs zonder de bijzondere omstandigheden rond de wedstrijd zou het simpele feit van de confrontatie tussen Ali en Foreman genoeg zijn geweest om wereldwijd de aandacht te grijpen. Ali, omstreden door zijn veroordeling voor dienstplichtontduiking in 1967 en zijn bekering tot de islam, werd zowel geprezen als bekritiseerd. Hij had in het jaar ervoor verloren van Ken Norton en daarbij zijn kaak gebroken. Toch rechtvaardigden zijn winst in de rematch en zijn uitputtende overwinning op Frazier in januari 1974 zijn terugkeer naar de strijd om de titel.

De norse en woeste Foreman, op 25-jarige leeftijd zeven jaar jonger dan Ali, had na zijn gouden medaille op de Olympische Spelen van 1968 in Mexico City een spoor van vernietiging door de zwaargewichtklasse achtergelaten.

Hoewel Ali de media in Zaïre betoverde met zijn belofte om als een vlinder te zweven en zijn wilde verhalen over het worstelen met alligators, voorspelden maar weinigen iets anders dan een pijnlijke zwanenzang voor zijn carrière onder de vuisten van de krachtige Foreman.

Behalve dan de duizenden lokale toeschouwers, die Ali omarmden tijdens de vertraging van een maand vanwege een oogwond die Foreman opliep tijdens een sparsessie.

Een symbool van hoop voor de bevolking van Zaïre

Voor de plaatselijke bevolking stond Foreman symbool voor onderdrukking – hij maakte zelfs een ongelukkige indruk door met een Duitse herder aan de lijn rond te lopen, dezelfde honden die tijdens het gehate Belgische koloniale regime werden gebruikt om menigten in bedwang te houden. Ali daarentegen werd door hen gezien als een van henzelf.

“Ali – booma ye!” scandeerden ze – letterlijk “Ali – maak hem af!” – terwijl hij door de stoffige wegen rende in de dagen en uren die aftelden naar de 4 uur 's ochtends, het tijdstip dat gekozen was om de wedstrijd live naar de Verenigde Staten uit te zenden.

Miljoenen woorden zijn al geschreven over hoe Ali met twee rechterstoten Foreman naar de grond sloeg in de laatste seconden van de achtste ronde, en zo voor de derde keer de wereldtitel in het zwaargewicht veroverde op 32-jarige leeftijd.

Ali’s ingenieuze ‘rope-a-dope’-strategie, waarbij hij Foreman uitlokte zichzelf uit te putten met krachtige slagen terwijl hij zelf rustig zijn kans afwachtte, wordt nog steeds beschouwd als een van de meest briljante tactische meesterzetten in de sport.

Uren later trok de regen over de 20 mei-stadion in een plotselinge stortbui, alsof zelfs de natuur zijn stempel wilde drukken op deze nacht van ongeëvenaarde sportieve drama.