Last-minute gevechten: de grootste valstrik in boksen?

Boksen draait om voorbereiding. Vechtkampen duren maanden, waarin boksers hun techniek aanscherpen en fysiek pieken op het juiste moment. Maar wat gebeurt er als dat allemaal wordt weggegooid? Short-notice gevechten zijn altijd een deel van het boksen geweest, maar zijn ze een echte kans voor vechters, of een sluwe manier om hen op achterstand te zetten?

Deze vraag is actueler dan ooit. Martin Bakole viel bijvoorbeeld op het laatste moment in tegen Joseph Parker. Was dit zijn grote doorbraak? Of werd hij simpelweg in een oneerlijke strijd geworpen tegen een beter voorbereide tegenstander?

Last minute gevechten redden evenementen en zorgen voor onverwachte verrassingen. Maar tegen welke prijs?

De underdog droomt van een kans

Boksen houdt van underdogverhalen. Last minute gevechten hebben onverwachte sterren voortgebracht.

Denk aan Andy Ruiz Jr. die op het laatste moment inviel tegen Anthony Joshua in 2019. Hij kreeg vijf weken voorbereidingstijd, werd afgeschreven als kanonnenvoer en verraste iedereen door Joshua knock-out te slaan en wereldkampioen te worden.

Ruiz is niet de enige. Derek Chisora en Luis Ortiz hebben ook op het laatste moment grote gevechten aangenomen, wetende dat een overwinning hun carrière kon veranderen. Voor sommige boksers is zo’n kans de enige manier om de spotlights te bereiken.

En laten we eerlijk zijn: geld speelt mee. Veel boksers verdienen jarenlang nauwelijks iets op kleine evenementen. Een Last minute gevecht kan een levensveranderende uitbetaling betekenen. Dus wie kan hen kwalijk nemen dat ze de gok wagen?

Maar voor elke Ruiz Jr. zijn er talloze vechters die alles geven en toch met lege handen vertrekken.

De harde realiteit: Last minute gevechten zijn bijna nooit eerlijk

Laten we eerlijk zijn: Last minutegevechten zijn bijna altijd in het voordeel van de A-kant. De late vervanger dient vaak als menselijke boksbal. Ze stappen de ring in zonder de juiste voorbereiding, vaak tegen een tegenstander waarvoor ze onder normale omstandigheden niet zouden tekenen.

David Price nam ooit een gevecht tegen Sergey Kuzmin aan met slechts een week voorbereiding. Hij vocht hard, maar moest uiteindelijk opgeven door een blessure – een direct gevolg van het gebrek aan een volwaardige trainingskamp.

Promotors en omroepen geven weinig om de nadelen voor de vechter. Voor hen draait alles om het redden van de show, ongeacht hoe oneerlijk de omstandigheden zijn.

De redders van evenementen

Wat vaak wordt vergeten: zonder Last minute vechters zouden veel evenementen instorten.

Boksen is onvoorspelbaar. Blessures, gewichtproblemen en mislukte medische keuringen zijn aan de orde van de dag. Als een hoofdgevecht uitvalt, staat de hele kaart op losse schroeven. Een vechter die op het laatste moment instapt, redt niet alleen zichzelf – hij redt de hele promotie.

De vraag is echter: krijgen deze vechters een eerlijke vergoeding? Of worden ze simpelweg gebruikt om een probleem op te lossen en daarna weer vergeten?

Zou een vaste vervanger een oplossing zijn?

Een mogelijke oplossing zou zijn dat promotors vooraf een back-up vechter klaar hebben staan voor grote gevechten. Dit wordt in de UFC regelmatig gedaan. Bijvoorbeeld, bij Jon Jones’ titelgevecht tegen Stipe Miocic stond interim-kampioen Tom Aspinall paraat, klaar om in te vallen indien nodig.

In theorie klinkt dit perfect. Een vervanger kan een mini-trainingskamp doen en fit blijven, zodat hij zonder grote risico’s kan invallen. Dit voorkomt eenzijdige partijen en beschermt vechters tegen onnodige gevaren.

Maar geld is het struikelblok. Promotors moeten de vervanger betalen om te trainen, zelfs als hij uiteindelijk niet vecht. Dat is een dure verzekering. Zouden de grote promotors bereid zijn hiervoor te betalen?

En als een back-up vechter weet dat hij mogelijk moet invallen, eist hij dan meer geld als het zover is? Zou een andere promotor hem kunnen wegkapen? De oplossing lijkt logisch, maar is het uitvoerbaar in de keiharde bokswereld?

Risico versus beloning – de keuze van de vechter

Uiteindelijk ligt de keuze bij de vechter. Niemand dwingt hen om op Last minute te vechten – maar hebben ze echt een keuze?

Wanneer een kans uit het niets op hun pad komt, durven ze dan nee te zeggen? Als ze dat doen, komt de kans misschien nooit meer.

Is boksen bezig met het uitbuiten van wanhopige vechters? Of geeft het hen simpelweg de kans om hun lot te grijpen?

En voor iedereen die zegt dat Last minute gevechten oneerlijk zijn – is dat niet juist wat boksen zo onvoorspelbaar maakt? Een sport waarin alles kan gebeuren, waarin risico’s kampioenen maken en waarin moed wordt beloond?

Last minute gevechten zullen waarschijnlijk altijd deel blijven uitmaken van de sport. Maar de vraag blijft: vieren we deze laatste-moment gokpartijen, of kijken we hoe vechters worden opgebruikt door een systeem dat hen alleen waardeert als dat nodig is?