Peter Aerts, drievoudig K-1-wereldkampioen, staat bekend als een van de grootste kickboksers in de geschiedenis. Tijdens een gesprek reflecteerde hij op zijn indrukwekkende carrière en de offers die hij bracht voor de sport. “Ik vocht regelmatig drie partijen op één dag, soms zelfs met gebroken handen,” vertelde hij. Deze toewijding en doorzettingsvermogen maakten hem tot een icoon binnen de vechtsport.
Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met de opkomst van kickboksen in Japan, waar hij enorm populair werd. “In Nederland herkende bijna niemand me, maar in Japan stond ik bekend als een superster. Dat voelde surrealistisch.”
Aerts begon met boksen toen hij dertien jaar oud was en ontdekte later kickboksen via zijn eerste trainer. Hij wist niet wat de sport inhield, maar werd al snel gegrepen door de intensiteit ervan. “Mijn trainer gaf me een trui zonder mouwen en zei: ‘Dit is je stijl, werk eraan.’ Zo begon mijn reis.”
In de jaren daarna vocht hij tegen de beste kickboksers ter wereld. “We namen het op tegen de besten uit Brazilië, Australië en Zuid-Afrika. Dat maakte het winnen van kampioenschappen extra speciaal.” Ondanks zijn wereldfaam bleef Aerts altijd nuchter over zijn prestaties. “Het ging mij nooit om de status, maar om de uitdaging.”
Peter Aerts
Aerts vocht vaak meerdere partijen op één dag, wat grote fysieke offers vergde. “Je moest een uur wachten en stond daarna weer in de ring, ook al was je lichaam volledig gehavend.” Hij benadrukt dat deze omstandigheden een echte vechter maken. “Als je dat aankan, ben je mentaal onbreekbaar.”
Zijn successen leverden hem niet alleen roem op, maar ook fysieke littekens. “Ik heb jongens letterlijk tien minuten laten slapen in de ring, maar ik liep zelf ook altijd met blessures rond. Toch zou ik niets anders willen.”
Hoewel Aerts vaak overwogen heeft om naar Japan te emigreren, besloot hij eerder in Nederland te blijven. “Mijn gezin gaf de doorslag. Zij zijn het belangrijkste in mijn leven,” legt hij uit. Tegenwoordig runt hij een eigen sportschool en leidt hij een gelukkig leven met zijn familie. Nu woont hij wel in Japan
Zijn garage, gevuld met bekers en andere trofeeën, herinnert hem dagelijks aan zijn grootse prestaties. “Het voelt goed om terug te kijken, maar nu focus ik me op het trainen van een nieuwe generatie vechters.”
Lees het artikel op de mobiele website