De verborgen demonen van UFC's grootste kampioen – hoe ze hem achtervolgen

Jon Jones is een van de grootste vechters in de UFC-geschiedenis, maar ook een van de meest omstreden. Zijn verhaal is er een van extreme talenten, bizarre keuzes en constante chaos.

Hoe kon een jonge kampioen met zoveel potentie steeds weer ontsporen?

Jon Jones: een worsteling tussen goed en kwaad

Jones is een wandelend raadsel. In de ring is hij briljant, buiten de kooi een tikkende tijdbom. Zelf zegt hij: “Ben ik een slechte man die probeert goed te zijn, of een goede man die slecht is?” Zijn daden spreken boekdelen.

Als jongste kampioen in UFC-geschiedenis leek Jones onverslaanbaar. Hij kwam uit een streng religieus gezin, had een talent dat de wereld versteld deed staan en werkte harder dan wie dan ook. Maar met succes kwam ook roem, geld en verleiding. En daar begon het mis te gaan.

De eerste scheurtjes: drank, drugs en ego

Met zijn explosieve vechtstijl en natuurlijke atletisch vermogen leek hij onaantastbaar. Maar zijn privéleven begon steeds meer op een puinhoop te lijken. Feesten, overmoed en een gevoel van onaantastbaarheid dreven hem steeds verder van de Jones die ooit vol discipline trainde.

In 2012 reed hij zijn Bentley tegen een lantaarnpaal. Dronken. Het was het begin van een eindeloze reeks incidenten. In 2015 raakte hij betrokken bij een hit-and-run. Hij reed een zwangere vrouw aan, vluchtte weg en kwam pas later terug om iets op te rapen. Geen hulp, geen excuses. Dit was geen ongeluk meer, dit was een patroon.

Het masker van Jones: de kampioen met een duister randje

Jones bleef winnen in de UFC, zelfs toen zijn imago buiten de ring aan flarden lag. Cocaïnegebruik, dopingtests die hij niet haalde en schorsingen stapelden zich op. Toch bleef hij terugkomen. Hij had een gave om mensen te laten geloven dat hij veranderd was, terwijl hij steeds weer dezelfde fouten maakte.

Jones en Cormier vochten twee legendarische gevechten, maar hun rivaliteit ging verder dan sport. Cormier was de nette, gedisciplineerde familieman. Jones was de wilde, getalenteerde rebel. Hun verbale oorlogen waren soms nog spectaculairder dan hun gevechten. Maar uiteindelijk werd hun tweede partij ongeldig verklaard nadat Jones betrapt werd op doping.

De ene arrestatie na de andere

Zelfs na zijn comeback bleef Jones in opspraak. Rijden onder invloed, huiselijk geweld en drugsgebruik. Zelfs op de avond dat hij werd opgenomen in de UFC Hall of Fame, werd hij gearresteerd. Zijn gedrag leek een mix van arrogantie, zelfdestructie en een totaal gebrek aan verantwoordelijkheid.

Deskundigen zien narcistische trekjes en een gevaarlijk gebrek aan zelfcontrole. Hij lijkt te geloven dat de regels niet voor hem gelden. Zijn succes voedt zijn ego, zijn fouten wijdt hij aan anderen. Het is een klassieke val van grootheid: de man die alles heeft, maar zichzelf niet in de hand.

Is er nog een weg terug?

Jones is nog steeds actief, nog steeds een van de beste vechters ooit. Maar hoe lang kan hij blijven ontsnappen aan de gevolgen van zijn eigen daden? Zijn talent is ongekend, maar zijn gevechten buiten de kooi dreigen hem uiteindelijk te verslaan.