Het is bijna onmogelijk om Alex Pereira’s prestaties niet te waarderen. Hoewel de UFC geen officiële titel als ‘kapitein’ heeft, lijkt Pereira die rol stilzwijgend op zich te hebben genomen. Het is opmerkelijk, want de UFC is geen teamsport; het draait juist om individuele strijd, waar je soms zelfs rivalen in je eigen kamp tegenkomt.
Toch steekt Pereira erbovenuit als een soort leider, net als een kapitein in een team. In elke groep, van sportteams tot gezinnen, heb je iemand die de leiding neemt. En vaak is de leider gewoon de dapperste persoon in de ruimte, degene die als eerste opstaat om in actie te komen.
Pereira heeft slechts twaalf professionele gevechten op zijn naam, maar hij heeft al twee gouden titels behaald in verschillende divisies. Ondanks zijn beperkte ervaring is hij nu al een van de best betaalde vechters in de UFC, en niet zonder reden. Hij trekt kijkers, levert spektakel, en zijn inzet tijdens grote evenementen als UFC 300 maakt hem populair.
Pereira’s groeiende naam en inkomen komen niet zomaar uit de lucht vallen; hij heeft zich bewezen als iemand die elke uitdaging aangaat. En ondanks zijn beperkte ervaring in grappling – hij kreeg recentelijk zijn zwarte band, maar is nooit in competitief jiu-jitsu verschenen – zet hij toch indrukwekkende prestaties neer.
Pereira’s ambitie om onderdeel te zijn van UFC 300 was zo sterk dat hij zelfs bereid was om het op te nemen tegen zwaargewicht Tom Aspinall. Dit was geen grap; hij begon serieus te lobbyen en campagne te voeren voor een plaats op dat historische evenement.
Waarom? Volgens velen omdat UFC 300 een van de grootste shows zou worden die Dana White ooit organiseerde, en Pereira wilde absoluut dat hoofdgevecht bemachtigen. Hij toonde niet alleen zijn strijdlust, maar ook zijn toewijding aan de sport en zijn vermogen om kansen te grijpen.
Wat Pereira zo uniek maakt, is dat hij de enige kampioen is die daadwerkelijk lobbyde voor een plek op UFC 300. Andere kampioenen kregen wel de kans om aan dit evenement deel te nemen, maar sommigen vonden uiteindelijk toch een manier om niet in de kooi te stappen.
Pereira daarentegen omarmde elke uitdaging, ook al wist hij dat hij uit de ‘moeilijke hoek’ van de kaarten zou worden behandeld. Zijn tegenstander Jamahal Hill was niet degene waartegen hij aanvankelijk had willen vechten, en Hill’s fysieke toestand was onzeker door een blessure. Maar Pereira gaf geen krimp en stapte de ring in tegen Hill, vastbesloten om te bewijzen dat hij klaar was voor alles wat hem werd toebedeeld.
Bij de voorbereiding op zijn volgende gevecht kreeg Pereira een onaangename verrassing. Hij moest het opnemen tegen de nummer acht van de ranglijst, een situatie die zelden voorkomt in titelgevechten. Het was een riskante keuze en een zware last om te dragen; zijn tegenstander werd neergezet als iemand die eigenlijk geen bedreiging voor hem kon vormen.
Pereira wist dat het publiek vond dat deze tegenstander eigenlijk niet in de kooi thuishoorde, wat een ongekende druk op hem legde. Desondanks accepteerde Pereira de strijd zonder enige twijfel, zoals hij altijd doet.
In zijn volgende uitdaging staat Pereira tegenover een vechter die volgens experts de enige is die hem zou kunnen verslaan. Er werd al zes maanden geleden een weddenschap uitgeschreven die voorspelt dat Pereira als underdog zal starten met een kans van twee tegen één tegen zijn volgende opponent Magomed Ankalaev, die de bijnaam “Uncle” draagt.
Deze tegenstander is allesbehalve eenvoudig, en deze voorspelling zorgt voor een extra laag spanning rondom het gevecht. Toch blijft Pereira gefocust en vastberaden om te laten zien waarom hij de ‘kapitein’ van de UFC wordt genoemd.
Pereira’s verhaal is er een van pure durf en doorzettingsvermogen. Als vechter met het hoogste inkomen in de UFC, met de meeste uitdagingen in zijn hoek, en als kampioen die niet terugdeinst voor welke confrontatie dan ook, belichaamt hij de essentie van leiderschap in de ring.
Door zijn moed en de bereidheid om alles op het spel te zetten, zelfs als het tegen de moeilijkste tegenstanders is, bewijst hij telkens weer dat hij de belichaming is van wat een echte kampioen zou moeten zijn.
Lees het artikel op de mobiele website