Als je denkt dat UFC-vechters grof geld verdienen dan heb je het mis. Ze zetten hun leven op het spel in de vechtkooi maar hun bankrekening is vaak allesbehalve indrukwekkend. Sinds 2005 zijn de lonen van UFC-vechters weliswaar gestegen, maar het voelt voor velen nog steeds als een druppel op een gloeiende plaat.
Terwijl het merk UFC blijft groeien blijven de vechters zelf achter met salarissen die amper genoeg zijn om van rond te komen.
Francis Ngannou, één van de bekendste UFC-vechters, heeft zich uitgesproken over de lage lonen en strikte contracten in de UFC. En hij is niet de enige. Terwijl UFC-president Dana White miljoenen binnenhaalt, voelen vechters zoals Ngannou zich gevangen in een systeem dat hen uitknijpt. Ze verliezen geld, en soms zelfs kansen om écht door te breken, door vast te zitten in slecht betaalde contracten.
Ngannou verloor zelf miljoenen aan inkomsten doordat hij gebonden was aan een UFC-contract dat hem weinig bewegingsruimte gaf. Het is een oneerlijk spel, en voor veel vechters lijkt er geen uitweg. Ngannou besloot dan ook om te vertrekken
Het probleem zit hem niet alleen in de lage lonen. UFC-vechters zitten vaak vast in lange contracten, van wel 20 tot 40 maanden. En als ze niet kunnen vechten door een blessure of andere omstandigheden, verlengt de UFC hun contract gewoon, zonder overleg. Ook kunnen ze op elk moment ontslagen worden. Voor vechters is het bijna onmogelijk om te onderhandelen over een beter contract, want de UFC heeft alle touwtjes in handen.
Tot overmaat van ramp kunnen ze ook geen eigen sponsors meer hebben. Vroeger konden vechters nog wat bijverdienen door hun eigen sponsorovereenkomsten, maar in 2014 sloot de UFC een deal met Reebok die die inkomstenbron bijna volledig wegvaagde. Het resultaat? UFC-vechters moeten hun broek ophouden met wat zij verdienen in de ring, en dat is vaak schrikbarend weinig.
Lees het artikel op de mobiele website