Jeugdige vechtsportkampioenen: De 'negatieve' aspecten

Al weer een paar jaar is het aan de gang; het kind als top attractie. Steeds vaker zien we kinder toernooien, titel verdelingen en organisaties die zich “sterk” maken voor de kinderen. Maar er kleven best wel veel negatieve aspecten aan dit fenomeen. Misschien iets te veel?

Om inzicht te krijgen is het belangrijk alles eerst eens op een rijtje te zetten; Kinderen beginnen al op 4 a 5 jarige leeftijd met vechtsport, in sommige gevallen zelfs eerder. Vaak worden deze kinderen gestimuleerd door de ouders. Wanneer een kind zin en interesse toont, krijgt het meer dan gemiddelde aandacht. Soms stimuleert het en motiveert andere kinderen maar vaker wekt het weerstand, vooral in een groep

Een kind wil en kan positief gestimuleerd worden wanneer het stappen kan blijven maken, er moet toekomst zijn. Het behalen van titels en rangen lijkt in het begin te stimuleren maar blijkt op de langere duur juist contra effectief te werken. Het kind krijgt steeds minder zin want “de doelen zijn al bereikt”.

Eenzaamheid maakt veel kapot

Motivatie is voor iedereen van belang maar is bij kinderen de ultieme drijfveer voor elke prestatie. Wanneer kinderen te veel gestimuleerd worden, zaken tegen hun zin gaan doen of prestaties leveren die boven hun niveau zijn is het snel gedaan met motivatie. Een kind is een sociaal wezen en heeft anderen nodig om zichzelf te bevestigen. Wanneer de anderen steeds meer opkijken tegen een gekweekt ego zal dit kind vereenzamen en langzaam onzeker worden, soms zelfs vervallen in een depressie.

Kinderen zijn over het algemeen kwetsbaar. Ook in de vechtsport. Bij een focus op kinderen trekt dit ook mensen aan met minder goede bedoelingen, vooral omdat het een individuele sport is en er vaak een-op-een situaties voor komen. Dit levert zekere risico’s op waar al eerder iemand in de vechtsport op heeft gewezen en ook de bewijzen heeft verzameld.

Stop met titels

De begeleiding van kinderen in individuele sporten is niet goed. Bij groepsbegeleiding is in de laatste jaren veel veranderd. Bij sporten als voetbal, hockey, honkbal en andere sporten is de oude “stevige” methode afgeschaft en vervangen door veel betere didactiek, trainings belasting en psychologische begeleiding. Het is van groot belang dat deze begeleiding op peil komt om de jongeren te behouden voor de toekomst.

Het is van belang dat kinderen weer waarde gaan hechten aan graderingen en titels en ze niet als weg geef artikelen beschouwen. Ieder kind beseft op den duur dat een Europese of Wereld titel voor een kind een belachelijk fenomeen is. Het kind voelt bij het opgroeien een druk en bij het volwassen worden een schaamte voor wat is gebeurt. Iedere volwassene met enige kennis van zaken weet dat een kind geen kampioen kan zijn. Je zet het kind ten schande en ontneemt het toekomst.

Korte termijn

Het grootste probleem van het kind is de ouder en de (onvolwassen) coach. Beiden lopen vaak met eigen onvervulde wensen en willen die via het kind realiseren. Er is een sterk gelimiteerde visie en zelfs zekere blindheid voor de risico’s die het kind loopt. Door een korte termijn visie word het lange termijn resultaat vergeten. Een kind word daardoor opgebrand om de glorie van ouder en/of coach te bereiken.

Echte toekomst voor de jeugd zit is rustige opbouw, spelende begeleiding, het hebben van plezier en uitdaging. Een kind moet competitie leren te begrijpen, wegen en voelen op een gezonde manier.

Eigen beleving

Wat moet er veranderen in de vechtsport om die aantrekkelijk te houden voor de jeugd: Plezier beleving. Een kind komt pas goed tot z’n recht als het plezier heeft in wat het doet. Het kind wil onderzoeken, uitvinden, nieuwe dingen uitproberen. Plezier krijgt het door onderzoek en ontdekking. Elk kind beleeft dit op een andere manier.

Druk verdeling. Een kind functioneert goed onder druk. Anders dan bij volwassenen wekt druk geen directe stress op zolang en maar geen dwang aan te pas komt. Dwang zorgt wel voor kinderstress en heeft grote gevolgen in de toekomst.

Psychologische begeleiding.

Een kind heeft tijd nodig om dingen te begrijpen, verwerken en voor zichzelf een plaats te geven. Sommige kinderen zijn snel en anderen nemen de tijd. Elk kind heeft een eigen beleef wereld. Er zijn dromen en ideeën welke niet altijd worden uitgesproken.

Wanneer een ouder de eigen visie projecteert op het kind zal dit als heel belangrijk worden ervaren en worden de eigen wensen in de kast gezet. Een kind wil graag door de ouders worden gezien en gehoord en hebben er soms het opgeven van eigen identiteit voor over om aan deze wensen te voldoen. In de groepssport kan dit worden opgevangen.

Individualisering leid tot afzondering en zelfs eenzaamheid.

Een kind dat “volledig” in de sport op gaat zal vereenzamen en moeilijk sociale contacten leggen. Dit heeft grote consequenties voor de schooltijd en leid vaak tot conflicten. Het begeleiden zal in groepsverband altijd beter gaan. Het trainen van talenten zal daarom altijd beter zijn wanneer het tijdens de groepslessen word gedaan. Zien stimuleert ook weer de andere kinderen.

Een kind moet zich gewenst, geliefd en min of meer gewaardeerd voelen. Elk kind heeft vriendjes nodig. Het leren omgaan met anderen is een onderdeel van populariteitsvorming, Fans moeten worden opgebouwd door netwerken (vriendjes maken) en gezelligheid. Laat het kind spelen!

Socialisering van kinderen is van groot belang.

Een kind kan elk weekend een wedstrijd vechten. Het lichaam is veerkrachtig op deze jonge leeftijd. Maar er worden microblessures en fracturen gevormd die met de tijd tot ontstekingen gaan leiden.

Langzaam maar zeker word er een fundering voor permanente of chronische blessures gelegd die naarmate men ouder word groter en heviger kunnen worden. Kinderen klagen alleen over pijn als het nodig is. Reageer daarom adequaat en met interesse. Luister, noteer en verifieer.

Columnist: Arnaud van der Veere