Topvechters spreken zich uit na dood Desi Bouterse: Held of Schurk?

Desi Bouterse de man die Suriname decennialang vormgaf voor sommigen als held, voor anderen als schurk is op 79-jarige leeftijd overleden. Hij stierf op 24 december 2024 op een schuiladres in Paramaribo, waar hij zich verborgen hield om niet de gevangenis in te hoeven voor zijn rol in de Decembermoorden van 1982.

Die moorden blijven een van de meest pijnlijke hoofdstukken in de Surinaamse geschiedenis. En ja, zoals je kunt verwachten, roept zijn dood gemengde gevoelens op.

Verhalen van respect en bewondering

Laten we beginnen met degenen die hem bewonderden. UFC-vechter Jairzinho 'Bigi Boy' Rozenstruik, een trotse Surinamer, sprak op Instagram liefdevol over "onze volksleider." Hij wenste de familie van Bouterse sterkte en liet weten dat hij de oud-president respecteert om wat hij voor Suriname heeft betekend.

Tyrone Spong, een vechtlegende en ook geen onbekende. Zijn woorden waren misschien nog krachtiger: "Desi Bouterse, jouw hoofdstuk is gesloten. Je was een revolutionair leider voor ons prachtige land." Hij noemde Suriname zelfs "de diamant van Zuid-Amerika".

Voor deze mannen was Bouterse meer dan een politicus. Hij was een symbool van hoop, kracht en trots.

Kritiek blijft luid en duidelijk

Maar er is ook een heel andere kant aan dit verhaal. Nederlandse minister Dick Schoof hield geen blad voor de mond: "Bouterse heeft veel invloed gehad op Suriname, maar voor velen zal hij vooral herinnerd worden vanwege de Decembermoorden."

Voor de nabestaanden van die vijftien slachtoffers voelt het misschien als een klap in het gezicht dat Bouterse zijn straf nooit heeft uitgezeten. Zijn politieke tegenstanders zien hem als de man die het land in een wurggreep hield en verantwoordelijk was voor gruweldaden die niet snel vergeten worden.

Een land in tweestrijd

Desi Bouterse laat een verdeeld Suriname achter. Voor de ene helft was hij een held die het opnam voor zijn volk en streefde naar onafhankelijkheid. Voor de andere helft was hij een dictator met bloed aan zijn handen.

Zijn dood laat dus meer vragen dan antwoorden achter. Hoe gaan Surinamers met zijn nalatenschap om? Wordt hij herinnerd als een leider of als een schaduw over de geschiedenis?