De cult van Conor McGregor: held of gevaarlijk icoon?

De Ierse MMA-vechter Conor McGregor ligt zwaar onder vuur na een recente civiele rechtszaak. Een jury oordeelde dat McGregor €250.000 moet betalen aan Nikita Hand, die hem beschuldigde van een brute verkrachting en mishandeling in 2018. Dit besluit zorgde niet alleen voor wereldwijde opschudding, maar bracht ook discussies op gang over macht, rijkdom en de rol van toxic masculinity in de samenleving.

De zaak, die zich afspeelde in een penthouse in een hotel in Dublin, draaide om beschuldigingen dat McGregor Hand had verkracht tijdens een kerstfeest. Haar getuigenis beschreef een nacht vol geweld, ondersteund door medisch bewijs en getuigenverklaringen. McGregor ontkent de beschuldigingen en zegt dat de seks volledig consensueel was. Hij is van plan in beroep te gaan.

Verdeelheid over McGregor: held of gevaarlijke cultfiguur?

De uitspraak veroorzaakte een golf van reacties. In Ierland stroomden vrouwen de straten op met borden waarop stond: “Dank je, Nikita.” Politici en activisten prezen haar moed om tegen een machtig figuur als McGregor in te gaan. Tegelijkertijd stopten bedrijven en luchthavens in Dublin en Cork met de verkoop van McGregor-gerelateerde producten.

Toch kreeg de vechter ook steun. Zijn fans, die hem zien als een gladiator en zelfgemaakte ster, verdedigden hem fel. Andrew Tate, een omstreden influencer, beschreef de uitspraak als “bullshit” en viel Hand publiekelijk aan. Dergelijke steun roept vragen op over hoe ver de “manosphere” en haar invloed reikt.

Een journalist noemde McGregor een “cultleider” wiens roem wordt gevoed door een combinatie van bravoure, agressie en een wereldwijde fanbase. “Hij heeft miljoenen fans, hangt rond met wereldleiders en speelt in Hollywoodfilms. Voor sommigen kan hij geen kwaad doen,” schreef de Ierse journalist.

Impact op vrouwenrechten en gesprekken over masculinity

De zaak wordt gezien als een mijlpaal voor gesprekken over geweld tegen vrouwen en de rol van mannen in het normaliseren van schadelijke genderdynamieken. Ernesto Vasquez Del Aguila, een universitair docent aan University College Dublin, benadrukt dat dit geen op zichzelf staand geval is.

“Mannen worden geleerd dat geweld deel uitmaakt van mannelijkheid en dat ze recht hebben op vrouwenlichamen,” zegt Del Aguila. “Dit is niet aangeboren. Het zijn patronen die de samenleving creëert, en die we kunnen veranderen.”

Charlotte Proudman, een advocate gespecialiseerd in geweld tegen vrouwen, wijst op de schade die publieke steun aan McGregor aanricht. “Door slachtoffers zoals Hand aan te vallen, versterken we verkrachtingsmythes en ontmoedigen we andere slachtoffers om zich uit te spreken,” zegt ze.

Rape Crisis Centre ziet piek in telefoontjes na uitspraak

Bij het Dublin Rape Crisis Centre steeg het aantal telefoontjes naar de nationale hotline met 150% in de uren na de uitspraak. Veel van deze oproepen kwamen van mensen die voor het eerst contact opnamen. Rachel Morrogh, directeur van het centrum, noemt Hand’s moed een inspiratie voor velen.

“Ze heeft niet alleen McGregor aangepakt, maar ook zijn enorme fanbase,” zegt Morrogh. Tegelijkertijd benadrukt ze dat de zaak heeft blootgelegd hoe diep geworteld negatieve houdingen en gedragspatronen blijven.

“Onder de oppervlakte van wat lijkt op sociale vooruitgang, zit een giftige laag,” zegt Morrogh. “Sociale media hebben laten zien hoe lelijk die werkelijkheid kan zijn.”