Moord en doodslag in de Nederlandse vechtsportwereld

De Nederlandse vechtsportwereld is een slagveld op zich, niet alleen binnen de ring, maar ook daarbuiten. Het draait allang niet meer alleen om het vechten zelf, maar ook om wie het meeste invloed kan krijgen in de media.

Bloggers, YouTubers en zelfbenoemde experts in de vechtsport lijken allemaal op een missie om elkaar de loef af te steken, vaak gedreven door geld en ego’s.

Vechtsportbloggers en YouTubers in constante strijd om aandacht

De wereld van vechtsportverslaggeving is hard. Veel van de zogenaamde experts en bloggers die verslag doen van kickboksen en MMA, zijn vooral bezig zichzelf op de kaart te zetten. Wat ooit begon als een passie voor de sport, lijkt nu te zijn verworden tot een strijd om wie de meeste volgers kan verzamelen, en wie zichzelf het best kan profileren als dé goeroe van de vechtsportmedia.

Het trieste aan deze situatie is dat velen zich boven anderen plaatsen, zelfs voormalige topatleten, die ineens menen de grote kenners te zijn. Geld lijkt vaak de belangrijkste drijfveer, met als doel steenrijk te worden van het coveren van vechtsport. Maar de waarheid is dat deze industrie lang niet zoveel oplevert als velen denken.

Amateurs en hobbyisten domineren de vechtsportverslaggeving

In de jacht op succes wordt er door veel van deze platforms vaak weinig gelet op kwaliteit. Kanalen sturen mensen op pad die amper de Nederlandse taal beheersen. Er wordt vaak gebruikgemaakt van straattaal, wat de professionaliteit van de vechtsportmedia niet bepaald ten goede komt.

Online video podcasts, waarin van alles wordt besproken buiten de vechtsport om, overspoelen de platforms en leiden de aandacht weg van waar het echt om zou moeten draaien: de sport zelf.

Hoe slechte verslaggeving toegang krijgt tot grote organisaties

Het meest frustrerende aan de hele situatie is dat sommige van deze amateuristische platforms toch een voet tussen de deur krijgen bij grote vechtsportorganisaties.

Dit zorgt voor een vicieuze cirkel waarin kwaliteit steeds verder achteruitgaat, terwijl de echte kenners buiten de boot vallen. De vraag rijst: hoe kan het dat de grote vechtsportorganisaties dit toestaan? En hoe ziet de toekomst van de Nederlandse vechtsportmedia eruit als dit zo doorgaat?