Mike Tyson slaat bendeleider onderuit in straatgevecht - wraakactie mislukte!

Op een avond in 1988 liep Mike Tyson door Harlem. Hij was op zoek naar een leren jas in een lokale kledingwinkel. Plots dook Mitch “Blood” Green op. Geen gewone man. Een bendeleider én voormalig bokser.

Green was groot, had lange armen en een reputatie op straat. Hij stond bekend als gevaarlijk. Maar tegenover Tyson bleek dat niets waard.

De rivaliteit begon jaren eerder in de ring

Tyson en Green stonden al eerder tegenover elkaar. In 1986 boksten ze in Madison Square Garden. Green dacht dat zijn lengte hem voordeel gaf. Hij probeerde Tyson op afstand te houden met zijn jab.

Maar Tyson had daar geen boodschap aan. Hij dook onder de slagen door en sloeg keihard terug. Zijn stoten kwamen aan, keer op keer. Green hield het vol tot het einde, maar werd compleet overklast. Tyson was sneller, harder en slimmer.

Twee jaar later zocht Green de confrontatie op straat

Green was de nederlaag nooit vergeten. In 1988 zocht hij Tyson weer op, dit keer buiten de ring. Hij vond hem in Harlem, vlakbij de winkel waar Tyson aan het shoppen was.

Green begon te schreeuwen. Hij bedreigde Tyson en kwam dichterbij. Tyson bleef rustig, tot hij genoeg had. Eén stoot was genoeg. Die brak het bot rond Greens oog.

Geen regels, geen scheidsrechter, alleen vuisten

Op straat gelden geen regels. Tyson wist dat. En hij hield zich niet in. De stoot kwam snel en hard. Green viel achterover, Tyson stond stil. Net als in de ring was het snel afgelopen.

Green probeerde het twee keer. Eén keer in de ring, één keer op straat. Maar beide keren won Tyson overtuigend.

Tyson vocht niet voor een titel, maar voor zichzelf

Dit gevecht ging niet om geld of roem. Dit was persoonlijk. Tyson verdedigde zichzelf, net zoals hij dat in de ring deed. Zonder handschoenen, zonder scheidsrechter. Gewoon man tegen man.

En net als in 1986 bewees Tyson dat hij niemand nodig had om zijn punt te maken. Eén klap, en het was klaar.